Unha impresora 3D é unha máquina capaz de 'imprimir' ' deseños en 3 dimensións, creando pezas ou maquetas con volume a partir dun deseño feito por ordenador. Hai dous tipos de impresoras 3D: de tinta e láser. As primeiras utilizan unha tinta que funciona como aglomerante e compacta o po e permiten imprimir en diferentes cores. Non obstante as segundas o que fan é transferir enerxía ao po que pasa a estar duro e despois se somerxe nun líquido para que as zonas máis duras se solidifiquen.
As impresoras 3D basicamente creáronse para transformar arquivos CAD en 3 dimensións en prototipos reais. Do mesmo modo que unha impresora convencional é capaz de imprimir unha folla de papel cos esquemas realizados nun programa CAD 2 D, as impresoras 3D son capaces de dar corpo aos deseños en 3 dimensións.
 |
| Impresora de tinta. |
 |
| Impresora láser |
O proceso de impresión tridimensional é, fundamentalmente, ir creando un prototipo capa por capa e dende abaixo ata arriba. Para iso a máquina deposita unha capa do material seleccionado, dependendo da impresora (plástico, papel, goma e diversos metais), en po; compáctase a zona que lle indica o ordenador e vólvese repetir o proceso colocando unha capa sobre outra ata que se completa a peza. Esta tecnoloxía non necesita estruturas de soporte durante a fase de construción, xa que o po cumpre esa función ata que a peza se desenterra da cubeta de fabricación. As pezas constrúense a partir dos datos dun arquivo CAD en formato.STL(monocromo) ou.VRML (cor).
Aplicacións típicas inclúen visualización de deseños, arquitectura, educación, saúde e entretemento. Outras aplicacións poden chegar a incluír reconstrución de fósiles en paleontoloxía, replicado de antigüidades ou pezas de especial valor en arqueoloxía e reconstrución de ósos e partes do corpo en ciencia forense e patoloxía.
Unha pantalla LED é un dispositivo de saída, que mostra datos ou información ao usuario, que se caracteriza por estar composto por díodos emisores de luz ou LED, polas súas siglas en inglés. Está composto de paneis ou módulos de ledes (díodos emisores de luz) monocromáticos ou policromáticos, formados á súa vez por ledes RGB (as cores primarias da luz) ou outras configuracións. Os devanditos módulos en conxunto forman pixeis, o que permite formar carácteres, textos, imaxes e ata vídeo, dependendo da complexidade da pantalla e o dispositivo de control.
A tecnoloxía LED permiten retroiluminar porcións pequenas da pantalla en lugar de franxas enteiras, para conseguir unha iluminación maior e máis independente e mellorar o contraste real da imaxe, o contraste está definido como a oposición simultánea entre luz e escuridade, polo que en pantallas LED, esta variable determina cal dos 2 factores terá prioridade para que a imaxe en pantalla sexa máis perceptible polo ollo humano. Manéxanse dous tipos de contraste, o dinámico e o estático. Ademais reduce o consumo eléctrico, ofrece un maior respecto polo medio e unha redución no grosor dos monitores. A tecnoloxía LED coñécese como estática, xa que a pantalla non se actualiza, senón que permanece quieta ata que a computadora envíe sinal para un cambio de cor, por esta característica cánsase menos a vista ao traballar.
